De gemeente Zeewolde is opnieuw door de Raad van State in het ongelijk gesteld.
De gemeente legde (ten onrechte) een eigenaresse van een recreatiewoning op de Buitenplaats Horsterwold een dwangsom van € 25.000 op .
De woning werd via een landelijk bemiddelingsburo verhuurd , maar boa’s van de gemeente troffen er bij controle op 6 december arbeidsmigranten aan.
De gemeente sommeerde de eigenaresse om de situatie voor 4 januari ongedaan te maken , maar verzuimde om dit tijdig en schriftelijk aan haar mede te delen . Maar legde haar wel een last onder dwangsom op van € 25.000,-.
Burgemeester G.J Gorter is “baas handhaving”.
De weduwe moest noodgedwongen de woning verkopen met meer dan € 100.000,- verlies om de dwangsom te kunnen betalen , stapte naar de rechtbank die de gemeente in het gelijk stelde . De eigenaresse ging hier tegen in hoger beroep bij de Raad van State.
Die stelde haar in het gelijk omdat zij niet op de hoogte was van de verhuur aan arbeidsmigranten, niet eerst is gewaarschuwd en van het feit dat zij onvoldoende de tijd heeft gehad om aan de situatie een einde te maken.
Aan de verhuur was direct een einde gemaakt , maar toch inde de gemeente de dwangsom.
De uitspraak van de Raad van State vloeit voort uit de beruchte vrijstellingsbrief en de razzia’s die boa’s van de gemeente Zeewolde er houden tegen vermeende permanente bewoning .
Het is het 2e hoger beroep binnen een tijdsbestek van ca 1 jaar tegen ouderen , waarbij de gemeente Zeewolde door de Raad van State ernstig is berispt en in het ongelijk is gesteld.
De eigenaresse werd in haar strijd bijgestaan door mr. M.S. Ducaat uit Zeewolde.
De uitspraak kan voor de gemeente Zeewolde nog een duur staartje krijgen. Die is niet alleen veroordeeld in de kosten van het hoger beroep , maar mogelijk nu ook schadeplichtig.
Steeds meer inwoners en bedrijven in Zeewolde moeten zich verweren tegen de lokale overheid , die zelf aantoonbaar de wet aan haar laars lapt.
Aan de Bosruiterweg zijn tenminste 800 arbeidsmigranten in strijd met het bestemmingsplan gehuisvest in een “polenhotel”. Maar ook aan de Marsweg en de Jupiterweg is sprake van jarenlange illegale huisvesting .De gemeente kijkt weg.
Alleen al op het gebied van de ruimtelijke ordening zijn 10-tallen zaken te benoemen waarbij bewoners en bedrijven of in hun woongenot of in hun bedrijfsvoering ernstig worden geschaad.
Gebrek aan kennis en kunde met een flinke portie willekeur en de hunkering naar geld bij de gemeente is veelal de oorzaak.
Bing mag wat mij betreft langer blijven…
Sipke Veenstra
Bron : uitspraak Raad van State , 9 september 2020 – nr 201907044/1/R4
